- کوهی طبع (طَ)
کسی که خوی و سرشت مردم کوه نشین دارد: و مردم آنجا (خنیفقان) کوهی طبع باشد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 134)
معنی کوهی طبع - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(طَ)
لغت نامه دهخدا
زیرک طبع. که سرشت داهیان دارد. که طبع زیرکان دارد: یکی از آن سه کس که داهی طبع و کافی رای بود. (سندبادنامه ص 293)
(طَ)
لغت نامه دهخدا
صوفی طبیعت. صوفی نهاد:
مانده من با نگار صوفی طبع
آن بصد جان صافی ارزنده.
سوزنی.
رجوع به صوفی و صوفیه شود
مانده من با نگار صوفی طبع
آن بصد جان صافی ارزنده.
سوزنی.
رجوع به صوفی و صوفیه شود
(ضَ بُ)
لغت نامه دهخدا
نام کوهی است از غطفان، و گویند کوهی است منفرد بین نباج و نقره. و سمی بذلک لما علیه من الحجارهالتی کأنها منضده تشبیهاً لها بالضبع و عرفها لأن للضبع عرفاً من رأسها الی ذنبها. (معجم البلدان)
نیورای پخته رای، نیوسرشت قوی خلقت، پخته رای. قوی گرداندن (گردانیدن)، نیرومند کردن: غذا فزاید و قوی گرداند جسم ذونفس را، استوار کردن